From Russia with love

Zoals een goede grens betaamt, zorgde onze crossing-over van Rusland naar Finland voor een wereld van verschil. Bij het verlaten van Sint Petersburg kon ik in volle vaart van elk straatnaambordje de eerste drie of vier cyrillische letters ontcijferen en reden we vrij soepel bijna de geplande route. Passagier Adrian kwam niet om half zeven opdagen, maar drie kwartier later. Met zijn fiets op onze fietsen gesjord, reden we om half acht weg van het hostel - waar iedereen verliefd was geworden op onze Betsy - via een pompstation naar de Finse grens, waar Adriaantje alweer afscheid nam.

Over de grens namen de vele campers (waarvan we er in Rusland niet meer dan twee hadden gespot) de plek in van de vele Russische Lada's (drie in Finland). Betsy spint op topkwaliteit wegen terwijl wij onze ogen uitkijken tussen uitgestrekte vlaktes niets. Finland is een prachtig land met bomen, vlaktes, bomen, meren, en nog meer bomen. En meren. Na het zevende meer zijn we gestopt met tellen. De muziek op de radio past goed bij het uitzicht, Simon en Garfunkel zingen veelzeggend hun 'Lailalai'. Tussen de Finse zinnen van de dj door hoor je soms ineens de Engelse naam van een liedje. We overwegen een baksteen te zoeken, of een blik soep te kopen om als cruise-control in te zetten.

Aan onze binnenspiegel hangt inmiddels een rendiertje, langs de weg staan regelmatig borden dat je de komende x kilometer kans loopt er een op je bumper te vangen. De wegen zijn zo nu en dan bergje-op-bergje-af, maar meestal vals plat. Tijdens inhaalverboden vormt Betsy de trotse locomotief in een treintje dat groeit tot zo'n twintig auto's. Inhalen kan men hier slechts op twee manieren: of onverantwoord kort op een tegenligger, of na veel te lang wachten.

Onze eerste stop in Finland is Jyvaskyla (met puntjes op beide a's), een studentenstad waar we een camping nabij het centrum dachten te hebben gevonden. Het bleek echter ruim vijf kilometer fietsen te zijn, voornamelijk bergaf. Da's leuk, tot je bedenkt dat je, eenmaal in twijfelachtige staat, ook nog terugmoet. In de 'Giggling Marlin' hebben we ons vermaakt met een potje blackjack, fijne Finse studentes en lekkere muziek. Jeroen moest pogingen bij drie leden van een vriendinnengroepje staken om op het moment van vertrek alsnog zaken te doen met de eerste kandidaat. Zij bleek eerder die dag de plaatselijke wie-lust-de-meeste-knoflook-wedstrijd te hebben gewonnen.

Op de camping bleek hoe sociaal het Finse volk is. In de sauna wil iedereen je alles over iets vertellen, liefst met een van nature koel biertje erbij. De geschiedenis van de sauna, van het land, van de gesprekspartner. Alles. Na twee overnachtingen en bijna een confrontatie met een stel zigeuners (ik dacht toch echt dat ik beter kon hooghouden, en dat die caravan een meter verder stond), zetten we koers naar Rovaniemi, waar de Kerstman woont.

Rovaniemi ligt zo'n acht kilometer onder de poolcirkel. Vlak eronder ligt Santa's Park, een schuilkelder die is omgebouwd tot pretpark, met een behoorlijk commerciele instelling - al hoeft voor toegang niet betaald te worden. De setting is mooi, de ijsbar (met bar, stoeltjes en tafeltjes uit massief ijs) was leuk om te zien. Omdat we geen euro's hadden, rijden we onverrichter zaken anderhalve kilometer verder, waar Santa's Village ligt met het officiele Kerstman-postkantoor, een dikke streep over de poolcirkel en verder eigenlijk alleen maar winkeltjes. In een van die winkeltjes hebben we een 'Riverboat Cruise to the Reindeer Farm' voor 'morgen' geboekt.

Groeten uit Kautokeino!