Me so like you!

Na de Duitse bezetting liet Moskou de macht over Letland pas in 1991 varen. Naar verluidt is dik de helft van de Baltische bevolking van oorsprong Russisch, het grootste deel van de Letse jeugd is hier geboren, uit Russische ouders. Russen zijn hier niet geliefd. Ze spreken hun eigen taal, nemen niet de moeite zich aan te passen, veroorzaken overlast, en hebben nog steeds een zweem van bezetter om zich heen hangen.

Het aantal auto's hier is zodanig dat een nummerbord met twee letters en twee cijfers normaal is, ook korter komt voor. We hebben 'GG' zien rijden. Tussen Iecava en Riga stond Allart doodsangsten uit door wegpiraten die gerust vlak voor een blinde bocht inhalen. Een hoogtepunt voor Betsy: een agent met lasergun achtte haar in staat de snelheidslimiet te breken. Gefeliciteerd, meid.

Op weg naar de camping in Riga heeft ze tot drie keer toe een fijne massage gehad; een paar honderd meter over kinderkopjes. De weg was ons uitgelegd door een dame bij een tankstation; Hansabanka Vroem! Olympia Shop No no no! Haar routebeschrijving in handbewegingen hadden zomaar het ontwerp voor een nieuwe rollercoaster in Sixflags kunnen zijn. Na drie rondjes langs het enorme gebouw van de Hansabanka vonden we onze stek: Riga City Camping.

Hoofdstad Riga is oud en mooi, maar heeft weinig echt interessante bezienswaardigheden. De nationale drank is de Melnais Balzams ofwel zwarte balsem, 45% sterk en errug lekker. In de avonduren heeft de binnenstad de uitstraling dat nergens een groter feest te vinden is. Op de camping op Kipsala, een eiland in de Daugava die Riga in tweeen splijt, leren we al snel twee semi-locals kennen. Het zijn Esten, die een half jaar geleden naar Kent, Londen zijn verhuisd en van dat half jaar al drie maanden in Letland zijn. Om zoveel mogelijk schepen te verbranden en om in Londen uitspreekbare namen te hebben, krijgen we alleen die te horen: John en Angelina. Okee. De Estse namen blijven een mysterie. Ze adviseren ons de Melnais Kakis te bezoeken, een populaire kroeg. Melnais Kakis, de Zwarte Kat.

Eenmaal in de Melnais Kakis raken we snel aan de praat met een Engelsman (Ian) en drie Zweden (Kalle, Pierre en Robin - een van de drie zei op alles wat hem beviel - waaronder vrouwen - 'Me so like!'). De groep wordt 'the United Nations of Riga' gedoopt en we volgen Kapitein Ian (en die titel is geen grap) naar de Casablanca. Als je in Riga bent en je houdt van dansen is er geen betere plek om je zaterdagavond door te brengen. Er wordt gestijldanst in moderne varianten, iedereen met iedereen, op heerlijke rustige of verrot vlotte Latijnsamerikaanse ritmes. De UN of Riga maakt plannen om een dag later een strand onveilig te maken, maar als de door Kapitein Ian geregelde Russische schonen niet thuisgeven, gaan we voor plan B: nachtclubs.

Bij het vertrek van de camping adviseert John ons nog in Estland zeker Parnu te bezoeken, 'our summer capital'. De 14e verlaten we Riga voor het Estse Lloret de Mar.

Groeten uit Sint Petersburg!