Restje Auschwitz

Overal waar je loopt, vraag je je af wanneer die vloer is gelegd, wanneer die muren zijn gebouwd. Is de wc waarop ik zit, neergezet door een vrije Pool, door een bange Jood, of nog voor de oorlog? Dat de deuren van de wc's genummerd zijn, stelt me niet bepaald gerust. Geintimideerd als ik al ben, kies ik voor deur nummer 14.

Welk deel van de plaatselijke economie zou hier op toerisme drijven? Ik bespaar op geen enkele fooi. Na een film over de bevrijding van het kamp wachten we op onze gids. Om voor hem herkenbaar te zijn, krijgen we een sticker om op de borst te dragen. Gelukkig is het een rechthoekige sticker, merkt Allart op.

Het schrijven van mijn vorige stuk was eigenlijk voor het eerst beleven wat ik in Auschwitz alleen maar heb geabsorbeerd. Gelukkig komen er nu leukere verhalen. We hebben wat in te halen.

Alvast groeten uit Pärnu, Estland, vandaag volgen meer verhalen!