Ballen

In Malmo blijven we maar één nachtje, zondag op maandag. De campingeigenaar weet te vertellen dat Malmo - de huidige club van Godenzoon Jari Litmanen - dinsdag een uitwedstrijd speelt en dus maandag en dinsdag niet traint. Ik probeer de bij voorbaat kansloze missie zo kansrijk mogelijk te verkopen aan Allart en Jeroen. Dinsdag checken we uit en staan we rond het middaguur bij het stadion. Een brutaal mens heeft de halve wereld, na een paar minuten staan we voor de eretribune naar een leeg stadion te kijken. Een terreinknecht/stadionman laat weten dat Jari nog bezig is met een blessurebehandeling, of al aan het lunchen is. In die gang, respectievelijk dat gebouwtje.

In die gang stuiten we op een gesloten deur. Ik klop, een ons onbekende selectiespeler laat weten dat Jari nog verzorgd wordt. We wachten buiten, dik een kwartier. Iemand in clubtenue (een andere selectiespeler, gokken we) komt uit de deur en loopt op z'n gemakkie naar het lunchgebouwtje. Een man met een pet loopt naar z'n fiets, de enige in het rek. Jeroen springt overeind en loopt naar hem toe. Jari? Jari Litmanen? Het is hem. Hij spreekt vloeiend mopperig Amsterdams. Blessure. Goeie club. Alles goed in Nederland. We hebben je nog zien spelen. Foto's. Bedankt. Succes. Jari op z'n fiets, Jeroen en ik blij als een stel pubers, Allart lacht. We vertrekken naar Kopenhagen. Weinig te doen in Malmo en we hebben after all, wederom gekregen waarvoor we kwamen.

De brug van Malmo naar Kobnhaven (blof-streepje door de o) is belachelijk duur, maar het enige alternatief is een even dure veer. De camping heet Absalon - bijna Club Epsilon, bedenkt Jeroen - naar de oprichter van Kopenhagen, en ligt in de wijk Brondby-Oost (blof-streepje door de eerste o). De S-Bahnhalte is op loopafstand. In twee avonden kijken we, voor ons alledrie voor het eerst, de eerste twee delen van de Godfathertrilogie, met de X-box en de P-tv in Betsy.

Kopenhagen is leuk, ondervinden we na een bescheiden rondvaart en een slenterronde door de binnenstad. Iets te druk, maar leuk. We gaan langs het Parkenstadion en kopen kaartjes voor de volgende dag. Ik roep vast een keer zo hard als ik kan 'Aaaaajax' door het nagenoeg lege stadion. Ene meneer Streckers bezit de helft van de kroegen in Kopenhagen, een ervan geniet onze voorkeur. Een knaap uit Londen met gitaar speelt verzoekjes, maar geen Queen, Guns 'n' Roses of Bon Jovi. De dag erop wachten we op ons eten bij Rosie McGee's, en onze campingvriend Aussie Rod sluit zich bij ons aan. Hij gaat mee naar de wedstrijd. A night of ribs, beer and FC Kopenhagen - Ajax.

Groeten uit Utrecht!